Birkaç ay sonra faşist gruplar ve FN (Millî Cephe) partisinin kışkırtmasıyla polisler 2016 sonbaharında PS-PRG hükumetine karşı gösteride bulunmuşlardır. LO, polislere sahip çıkmış ve onları sağlık ve öğretim emekçileriyle mukayese etmiştir.
Polislerin dile getirdikleri durumun kötüye gidişatı tüm banliyölerde, tüm mahallelerde yaşanan bir durumdur… Sosyal anlamda kötüye gidişi görmede ilk saflarda olanlar ve bu durum mecazi ve hakiki anlamda yüzlerine vurulan onlardır. (19 ekim 2016)
Rütbesiz, tabandaki polisler hastane ya da millî eğitim çalışanlarından, özellikle mütevazi mahallelerde çalışanlardan daha iyi bir muamele görememektedirler. (26 ekim 2016)
Bu, bir ilk değildir.
Sendikalist polisler tüm iş dünyasına faydalı olabilecek bir örnek olmuşlardır ve patron-devlet tarafından sesinin duyulması için mutsuzluğunu sokakta gösteriyle ortaya koymanın etkili olabileceğini göstermişlerdir. (7 aralık 2001)
Zaten eylül 1977’de, Changer la vie (Hayatı değiştirmek) broşürü “polisin yararlı işlevinden” bahsediyordu: “malların, kamu hürriyetlerinin ve kişilerin korunması” (bu broşürü sitelerinde bulmak mümkün değildir). 2017 senesindeki cumhurbaşkanlığı seçim kampanyası sırasında LO, bir defa daha emekçi iktidarı, işçi milisi, polis ve ordunun dağıtılması, ayaklanma konularında komünist programı unutmuştur. Adayları, polise ikili bir doğa, ikili bir karakter tanımaya kadar götürmüştür işi.
Polis hakikaten halkı koruduğunda tabii ki bu iyi bir şeydir ve imkânları bunu karşılayabilmelidir. (Nathalie Arthaud, France info, 21 nisan 2017)
Eğer polisin “halkı koruduğunda” “imkânları bunu karşılayabilmeli” ise Sosyalist Parti’nin adayı 1000, LFI adayı ise 2000 ilave polis vaadinde bulunmakta haklıydı demektir. Bu kayma yeni bir şey değildir.
Halkla daima temas halinde olan, güvenlik açısından halkın sorunlarının farkında ve bunları çözmeye istekli bir polis, suçu yok edemese de belli sınırlar içinde tutarak halkın daha iyi yaşamasına imkân sağlayabilir. (13 nisan 2007)
LO mecmuasının bir sonraki sayısı polislerin her gösteri yaptıkları zaman tekrarlanan bu fırsatçılığı “Marksist” bir kılıfla (aslında Kautsky gibi) kaplamaya çalışmıştır.
Polisler, ki bu aşikardır, zor koşullarda çalışmaktadırlar. (Lutte de classe (Sınıf mücadelesi), mayıs 2017)
Makalenin işlevi seçim kampanyasındaki kaymaları haklı çıkarmaya ve CGT sendikasının polisleri savunan karşı devrimci sosya-vatansever bürokrasisine boyun eğmeyi kamufle etmeye çalışmaktır. Bunun için militanların endişelerini gidermeye yarayan mecmuada birçok ortodoks cümle kullanılmıştır. Ancak bunlar asla haftalık dergide, broşürlerde ya da afişlerde yer almaz. LO’nun şefleri için, pratikte polise karşı kendini müdafaa etmek hiçbir zaman mevzu bahis değildir.
Eşitsizliğin hüküm sürdüğü ve sınıf ilişkilerinin parçaladığı bir toplumda, polis bu ikili rolden kurtulamaz: bazen halkı korumak için müdahalede bulunmak, ve aynı zamanda toplumsal düzenin bekçi köpeği olmak… Polisin hem baskıcı hem de faydalı olan bu iki doğası, konumlara, vakte, durumlara göre değişiklik gösterir… (Lutte de classe, mayıs 2017)
Marks’ın alay ettiği Proudhon’un metoduna göre devlet yarı bu ve yarı şu değildir.
Bay Proudhon için her ekonomik kategori iki yanlıdır, bunların birisi iyi, diğeri ise kötüdür. Kategorileri küçük bir burjuvanın tarihin büyük kişiliklerini düşündüğü gibi ele alır: Napolyon büyük bir kişilikti, insanlığa birçok faydası dokundu, ancak birçok kötü şey de yaptı. (Marks, Felsefenin sefaleti, 1847)
Devlet sınıfları üstü ya da tarafsız değildir. Polisin “doğası” burjuvadır, belirsiz değildir. Her burjuva devletin en önemli, en temel işlevi sosyal eşitsizliği ve sömürüyü korumaktır, kapitalist azınlığı sömürülen ya da yarı sömürülen çoğunluğa karşı müdafaa etmektir, sömürü ilişkilerini garantilemektir. Polis, adalet sistemi gibi fakirleri ve zayıfları bazen yeri gelmişken, siyasî hürriyetleri ise nadiren korur. Bu, toplum tarafından kabulü için vazgeçilmez olsa da ikincil, önceliği düşük, ek bir görevdir.
Kapitalist devlet sadece en güçlü ve en büyük burjuva teşkilatı olmakla kalmaz, aynı zamanda birçok unsuru olan, dokungaçları her yöne uzanan çok karmaşık bir yapıdır. Ve bunun en önemli maksadı işçilerin sömürülmesinin muhafazası, sağlamlaştırılması ve genişletilmesidir. İşçi sınıfına karşı devletin elinde gaddar dayatma araçları olduğu gibi ahlaki köleleştirme araçları da vardır, ki bunlar kapitalist devletin en mühim aygıtlarını oluştururlar. Gaddar dayatma araçlarının arasında, önce ordu, polis ve jandarma, hapishaneler ile mahkemeler ve bunların yardımcılarını not etmek gerekir: casuslar, provokatörler, grev kırıcılar, paralı katiller vs. (Buharin ve Preobrajensky, L’ABC du communisme (Komünizmin ABC’si), 1919).
Adalet ve polisin “gaddar dayatmadaki” yeri onların neden güçlülere, varlıklılara, zenginlere ve patronlara bu kadar hoşgörülü, işçi militanlara, genel olarak sömürülenlere ve özellikle göçmenler ile onların soyundan gelenlere neden o denli sert olduğunu anlatmaya yeter. İşte bu yüzden Fransız polisi her zaman grevlere ve işçi gösterilerine baskı uygulamış, 2. Cihan Harbi sırasında Yahudileri toplayıp tutuklamış, Cezayir savaşı sırasında yüzlerce Arap işçiyi gözaltına almış, coplamış ve öldürmüş, 2016 senesinde Adama Traoré’yi öldürmüş ve Théo J.’nin ırzına geçmiştir. İşte bu yüzden polisler (ve askerler) kitle halinde 2017 yılında FN partisine oy vermişlerdir. İşte bu yüzden “adalet”, “güvenlik”, ve “savunma” bütçeleri kamu harcamalarını boğan kemer sıkma politikalarından payını almazlar.
Daimi ordu ile polis, devlet gücünün en önemli araçlarıdır. (Lenin, L’État et la Révolution (Devlet ve Devrim), ağustos 1917, Œuvres (Eserler), Progrès, c. 25, s. 421)
Bunun neticesi olarak, sosyal ilişkileri değiştirmek için, sömürüyü yıkmak için ve komünizme yürümek için daimi ordu ve polis imha edilmelidir. Eğer bu olmazsa, önce burjuva devlet ile polis yok edilmezse, komünizm, Hristiyanlar ile Müslümanların cenneti gibi sadece içi boş bir hayal olarak kalır.
Devletin bürokratik ve askerî aygıtlarının imhası, hakiki bir halk devriminin ilk şartıdır. (Lenin, L’État et la Révolution, ağustos 1917, Œuvres, Progrès, c. 25, s. 450)
Ancak LO, polisin sadece çok uzun vadede, insanlığın yüksek sosyalist-komünist üretim evresine eriştiğinde yok olacağını iddia etmektedir.
Polisin davranışı, sosyal ilişkiler değiştiğinde değişecektir… Engels’in değimini kullanmak gerekirse, polis, işe yaramaz hale geldiğinde yani toplum komünist olduğunda kendi kendine yok olacaktır… (Lutte de classe (Sınıf mücadelesi), mayıs 2017)
Bu doğru olsaydı, Marksist devlet teorisinin pratikte hiçbir yararı olmazdı. Bu şaşırtmaca LO’nun şirket broşürlerinde, haftalık mecmuasında ve seçim kampanyası açıklamalarında Marksist devlet teorisinden bahsetmemesine imkân vermektedir. Mesela 2017 broşürü ne polis ve faşistlere karşı kendi kendimizi korumamız, ne emekçi şûralarının kurulması ne de polis de dahil olmak üzere eski devlet aygıtını yıkarak iktidarı ele geçirmenin gerekliliği hakkında tek bir kelime ihtiva etmemektedir.
Bütün polisler bu denli gaddar değildir, ve üstlendikleri vazifelerin birçoğu toplumumuz için yararlıdır… Hakikaten emekçilerin olacak bir devleti kurmak için engeller teknik değildir: bilgisayar çağında ve günümüzde elimizde bulunan modern iletişim araçlarımızla, en doğrudan demokrasiyi tesis etmek için hiçbir zorluk yoktur. Ancak bu, varlıklı sınıfların toplum üzerindeki diktatörlüğünü sona erdirmek için mücadele etmeyi gerektirir. (Faire entendre le camp des travailleurs, (İşçi dünyasının sesini duyurmak) s. 19-20)
Mecmua Engels’in adını anmaya cesaret etmiştir. Ancak bildiğimiz kadarıyla Engels polisin “kamu hürriyetlerini korumaya” yaradığını söylememiştir ve hiçbir zaman polislerin çalışma şartları hakkında şikayette bulunmamıştır. Daha da önemli olarak, Marks, Engels, Lenin veya Troçki için burjuva devlet varlığını sürdürdükçe, eğer onun polisi mevcutsa, sosyalizme, komünizme yürümek mümkün değildir.
Şiddetli devrim fikrini kitlelere aşılamak Marks ve Engels’in tüm doktrininin temelidir… Şiddetli bir devrim olmazsa, proleter devleti burjuva devletin yerine koymak mümkün olamaz. (Lenin, L’État et la Révolution, ağustos 1917, Œuvres, Progrès, c. 25, s. 433–434)
Zaten kalpazanlar, 1917 senesinde günümüzde LO ve daha nicelerinin yaptığı gibi daha önceki on yıllarda sulandırılan, biçimsizleştirilen, karartılan, terk edilen ve ihanete uğrayan Marksist devlet teorisini tekrar gün yüzüne çıkaran Lenin’in aksine Engels’den kesin alıntı yapmaktan kaçınmaktadırlar.
Marksizm’in biçimsezleştirlmesinin eşi benzeri görülmemiş yayılması karşısında vazifemiz en önce Marks’ın devlet hakkındaki doktrinini geri getirmektir… (Lenin, L’État et la révolution, ağustos 1917, Œuvres, Progrès, c. 25, s. 418)
Merkezciler Marksizmi sansürlemektedirler. Şiddetli bir devrim olmadan “proleter devleti burjuva devletin yerine koymak mümkün olmaz”. Proletarya, şûralar oluşturmalı ve diğer sömürülenler ile ezilenlerin yardımıyla polisin hakkından gelmelidir. Bu olmazsa, proletarya sömürülen ve ezilen olarak kalacak ve sonsuza dek LO’nun şefleri tarafından sendikal bürokrasinin emirlerine uymaya ve polis, ordu ve mahkemelere dayanarak yerinde duracak olan baskın sınıfa sözde bir şekilde “işçi dünyasının sesini duyurmaya” mahkum kalır.
Mart 1897 tarihinde Paris Komününün ilk icraatlarından biri burjuva polisi dağıtmak olmuştu.
Eski hükumetin somut gücünün aygıtları olan daimi ordu ve polis yıkıldıktan sonra, Komün… (Marks, La Guerre civile en France, (Fransa’da iç savaş) 1871, ES, s. 42)
Şubat 1917 tarihinde Rus devriminin ilk icraatlarından biri polisi silâhsızlandırmak, hapse atmak ve dağıtmak olmuştu.
Polisler tutuklanmıştı ve hapis onlara karşı yapılacak misillemelerden korunmaları için yegane sığınaktı. (Troçki, Histoire de la révolution russe, (Rus devriminin tarihi) 1930-1932, Seuil, c. 1, s. 227)
Sosyalist devrim sayesinde “sosyal ilişkiler değiştiğinde”, “polisin davranışının değişmesi” söz konusu değildir. Çünkü burjuva polis yok olacaktır, proleter devrim tarafından tasfiye edilecektir.
Komün, işin başında iktidara geldiğinde eski devlet mekanizması ile idareyi devam ettiremeyeceğini kabul etmek zorunda kalmıştır; yeni elde ettiği baskınlığı tekrar kaybetmemek için bu işçi sınıfının eski baskı mekanizmasını imha etmesi gerekiyordu. Engels, « Introduction », (“Giriş”) 1891, La Guerre civile en France (Fransa’da iç savaş), ES, s. 300)
Eylül 1977 tarihinde LO zaten emekçilerin ordu ve polisi kontrol etmeleri gerektiğini, “karakollarda ne olup bittiğini bilmeleri” gerektiğini anlatıyordu. Küresel proletaryanın büyük bedel ödeyerek ettiği tecrübeye karşı, Laguiller’nin zamanında söylemeyi reddettiği ve günümüzde Arthaud’nun söylemeyi reddettiği şey, sosyalizm-komünizme yolu açmak için işçi sınıfının mecburi olarak burjuva devleti imha etmesi gerektiği, devlet mekanizmasını paramparça etmesi ve onun yerine proletaryanın diktatörlüğünü, emekçilerin iktidarını getirmesi gerektiğidir.
Kapitalist ve komünist toplum arasında birinin diğerine devrimci değişimle geçmesi evresi yer alır. Buna devletin proletaryanın diktatörlüğünden başka bir şey olamayacağı siyasî bir geçiş evresi denk gelir. (Marks, Critique du programme de Gotha, (Gotha programının eleştirisi), 1875, ES, s. 44)
Silâhlanmış halka dayanan ve artık tam anlamıyla bir devlet olmayan “işçi devletini” kurmak için burjuva polisi işten çıkarmak, dağıtmak, silâhsızlandırmak, yok etmek gerekir.
Popülistler ve Menşeviklerin bahsettiği halkın ihtiyaç duyduğu, olgunlaşmış ve acil reformları hayata geçirmek için emperyalist savaşa ve kredilere, kapitalist hükumete destek vermeye ve sermayenin kârlarnın dokunulmazlığı ilkesine son vermek gerekir. Bu reformları hayata geçirmek için harbiyelilerin geri getirdikleri polisin tekrar kurulmasına mani olmak ve onun yerine bir halk milisi getirmek gerekir. Proletaryanın partisinin bu seçimlerde halka söylemesi ve küçük burjuva popülist ve Menşevik partilere karşı öne çıkarması gereken şey işte budur. Bu partilerin saklamaya çalıştığı ve proleter belediye platformunu oluşturan esas şey işte budur. Önce, platformun ve reformların sayımının başında bu reformların hayata geçirilmesini belirleyici üç nokta koyulmalıdır: 1/ emperyalist savaşa hiçbir şekilde destek verilmemelidir (ne kredilere destek olarak, ne de başka bir şekilde); 2/ kapitalistlerin hükumetine hiçbir şekilde destek verilmemelidir; 3/ polisin tekrar kurulmasına mani olmak ve yerine bir halk milisi kurmak gerekir (Lenin, Ils ont oublié l’essentiel, (Esasları unutmuşlar) mayıs 1917, Œuvres (Eserler), Progrès, c. 24, s. 359)
Açık (LFI, PS, PCF…) veya saklı (LO, POID, NPA…) reformizme karşı devrimci proleter programa dönmek gerekir.
Daimi ordular lağvedilsin ve halk silâhlansın (İşçi partisi, Programme du Havre, (Havre programı) 1880, Guesde tarafından Marks’ın yardımıyla yazılmıştır).
Kapitalizmin, burjuva devletin ve yozlaşmış politikacı kliklerinin iradesini yürüten tüm polisler işten çıkarılmalıdır. Polislerin vazifesi emekçi milisler tarafından yerine getirilsin. (Komünist Birlik, Programme d’action, (Eylem programı) 1934, Naville tarafından Troçki’nin yardımıyla yazılmıştır).